Uiteraard kruist de Engel van Aosta opnieuw mijn pad. Eerst één keer, dan een tweede, sindsdien blijven we samen.
Met lichte tred zweeft zij over de hobbelige wegels, ik doe het met mijn rugzak van 17 kilo iets minder elegant. Pas wanneer het regent over glibberige zandwegen, speelt de zwaartekracht in mijn voordeel en plens ik enthousiast door de plassen waar zij op haar sandalen sierlijk rond danst.
Italië is gezelliger met zijn twee. Samen trekken we door het halve land van de focaccia, de gelato en de Nutella, van de vallei van Aosta via Piemonte, Lombardia, Emilia Romagna en Toscane naar Lazio. Zij versnelt op de hellingen, ik vertraag in de dorpjes. Altijd stuurt de Via ons nieuwe heuvels op en af, telkens nieuwe landschappen en kleurtapijten tegemoet. Elk Italiaans gehucht investeert in klinkers: minstens drie voor in haar naam, de rest om haar piazza’s, viccolo’s en brede lanen mee te plaveien.
Nonnen in Siena
In het klooster van de nonnen in Siena is iedereen gelijk dus beheert elke zuster de administratie van de pelgrims en loopt alles in het honderd. Wanneer we aankloppen, blijken de zusters meer geïnteresseerd in een vroegtijdig kerstgeschenk dat de koerier net bezorgde, een zilveren engel met glitters die ze één voor één in de hand nemen en luidruchtig bewonderen. Het duurt een poosje voor de zuster opnieuw aan ons denkt en mijn fout geschreven naam terugvindt in haar lijst van vijf reservaties.
Dario is het administratieve hulpje van de paters en leidt een stressvol bestaan. Want Dario houdt van multitasken en dat blijkt niet zijn grootste talent. Hij foetert en vloekt en zweet wanneer vijf pelgrims zich tegelijkertijd aanmelden tegen openingstijd om 15 uur. De een krijgt van hem een kamer zonder sleutel, de ander een half wifi-paswoord, nog een ander de weg naar het droogrek zonder wastafel. Dit helpt niemand verder dus blijft iedereen wachten in de keuken, tot de asbakken vol zijn en de koffievoorraad leeg. Dan begint Dario volledig opnieuw..
Kevin en Jarka
Kevin en Jarka zijn onze favoriete pelgrims, je herkent hen aan hun aanstekelijke glimlach en stevige tred. Zij respecteren de tradities van Italië en bestellen dus een koffie in elke bar van elk dorp. Tussendoor drinken ze tijdens het stappen van een grote plastic fles gekoelde café latte die ze elke avond opnieuw aanvullen. En ze praten voortdurend want hun levenswijsheid is te groot voor twee mensen alleen.
Zij komt uit Slovakije en hij uit Schotland maar grenzen zijn voor hen te beperkend. Ze streven samen een zo groot mogelijke onafhankelijkheid na. In hun moestuin en boomgaard plukken ze elke dag verse groenten en fruit, de kippen zorgen voor eieren die ze ruilen met de buren voor een emmer melk of een stuk vlees. ‘s Avonds hengelt Kevin langs de kliffen verse vis uit de zee. Hun kleding kopen ze tweedehands, in hun huis zal je weinig vinden dat ze niet minstens één keer in de week gebruiken.
National Geographic
Buiten hun gigantische collectie National Geographic misschien. Op kille avonden reizen ze voor de open haard samen in de sofa doorheen hun stapels geel omlijste magazines, een spiegel van de snel veranderende maatschappij. Je merkt het aan de foto’s die doorheen de decennia evolueren, van platte fotografie tot individualistische portretten. De verhalen worden persoonlijker, de grenzen moeilijker, de politiek complexer.
Wanneer ze straks weer thuis zijn, speuren ze in hun verzameling onmiddellijk naar de Via Francigena. Vanaf welke jaargang zou de route het eerst zijn opgenomen in het magazine? En in welke mate strookt dat artikel met hun eigen verhaal?