Je hebt de driedelige maatpakken, de dikke bontmantels en de grijze stropdassen. De blinkende wagens en de gepersonaliseerde creditcards. Allemaal dure bewijzen dat je geslaagd bent in het leven. Je geeft en krijgt dezelfde visitekaartjes met steeds andere namen, geeft en krijgt dezelfde lege handdrukken in steeds andere gangen. De zakenlui met een buik zo gewichtig als hun ego. Geen meneer, noem me Georges, we zijn allemaal volwassenen onder elkaar.
En je hebt de enkeling die weigert volwassen te worden. Die smalend lacht om de hele drukdoenerij van de wereld. Die de zwaarte van het leven bestrijdt met de lichtheid van zijn fantasie. Die zich niet druk maakt om al te serieuze zaken uit de grotemensenwereld, maar genoegen neemt met zijn eigen kleinemensenpleziertjes.
Alexander Calder (1898-1976) is altijd kind gebleven. Is heel zijn leven blijven spelen en heeft van dat spelen zijn leven gemaakt. Dankzij zijn frivole mobieltjes wekt hij zelfs bij anderen het kind weer tot leven. Misschien is hij mij daarom steeds blijven fascineren. Het was pas in 2012 dat ik voor het eerst kennismaakte met de omvang van zijn werk, in een overzichtsexpo in het Haagse Gemeentemuseum. Het jaar daarop zag ik – tot mijn verrassing – een nog sterkere Calder-tentoonstelling in K20 in Düsseldorf. In 2014 vond ik zijn acrobatische kunstwerkjes in telkens andere vormen in telkens andere musea. Vorig jaar genoot ik van zijn expo in Tate Modern. En altijd opnieuw kom ik met een grote glimlach de museumzalen buiten. Alweer enkele jaren jonger.
Niet alleen zijn kleurrijke mobieltjes blijven aangrijpen, of het toeval dat de fijne constructies aan het bewegen brengt. Even grandioos als eenvoudig is zijn magistrale circus dat hij al eind jaren twintig van de vorige eeuw maakte. Waarmee hij decennia lang rondtoerde. Uit metalen draadjes, kurkjes, radartjes en stukjes karton schiep hij een heel circusleven bij elkaar, waarmee hij als spelende God opvoeringen gaf voor zijn geëerd publiek. Een ruk aan een touwtje en een leeuw begint te steigeren. Een zucht door een darmpje en een clown blaast een ballon. Een hond loopt rondjes naast een paard, de duiven landen op de arm van de prinses, de luchtacrobaat vliegt behendig door de lucht.
Misschien is dit wel Calder op zijn best. Koop een ticket, neem een ijsje, plof in je zetel, duik in je kindertijd, zet je fantasie open en laat je betoveren door dit heerlijke filmpje.