Nooit gedacht dat ik dit zo plezant zou vinden. Maar Instagram stories maken voor musea is écht wel fun. Eigenlijk een bijzondere vorm van storytelling. Hoe breng je verslag uit van een artistiek event of vertaal je kunst en erfgoed in kortverhaaltjes? Altijd weer een fijne uitdaging om elke boodschap te vatten in woord, glimlach en beeld.
Het begon dit voorjaar al, toen ik de wat verweesde Instagram van het Middelheimmuseum overnam. Door tijdsgebrek kon een tijdlang niemand zich met de socials bezig houden. Kon ik dit beheren?
Met plezier. Ik beantwoordde berichtjes en gaf hartjes aan al wie het museum tagde. Wat later begon ik de beelden van bezoekers te delen als stories. Omdat ik vaker langskwam in het kunstpark, deelde ik ook zelf mooie momenten. Blinkend brons, een familie eendjes, de patina van een sculptuur. Zot hoe vlot de likes binnenkomen.
Middelheimmuseum
Met COME CLOSER kwam alles in een stroomversnelling. Bezoekers kregen in deze tentoonstelling een actieve rol, dus stimuleerden we hen om hun indrukken te delen op Instagram. Ik sharede gretig hun verhalen: iedereen vindt het leuk erkend te worden, zeker door een museum. Tijdens de performanceweekends bracht ik niet enkel verslag uit. Ik gaf ook info over het programma en realtime antwoord op vragen.
Rubenshuis
De plotse aanwezigheid van het Middelheimmuseum viel ook andere musea op. Het Rubenshuis heropende eind augustus in een nieuw gebouw met een nieuwe tuin en bibliotheek. Het communicatieteam zat vol ideeën en talent, alleen ontbrak het hen aan tijd om dit in berichten en stories te gieten. Kon ik hen bijstaan?
Het is heerlijk om in een enthousiast social media team te komen dat zo’n doordachte strategie heeft. Om die concreet uit te voeren in de drukte van de opening was een extra paar handen welkom. Social media experts lopen er genoeg rond, vertelde de verantwoordelijke. Maar we zoeken iemand die echt de handen uit de mouwen steekt.
We definieerden eerst de drie huisstijlkleuren en het lettertype voor socials, en maakten afspraken over meertaligheid. Daarna rolde ik mijn mouwen op en bracht ik de openingsmaand september in beeld. Met, zoals gevraagd, zoveel mogelijk knipogen naar Rubens’ leven.
Museum Plantin-Moretus
Nog in de zomer kreeg ik een telefoontje van Plantijn. Niet de drukker zelf, wel het team dat zijn museum beheert. Of ik hetzelfde kon doen voor de opening van hun Ensortentoonstelling. Tuurlijk. Op Ensornacht in november kwam ik opnieuw langs. Geïnspireerd door Ensors ‘De zeven hoofdzonden’ mochten de bezoekers tot middernacht komen zondigen in het museum. Ik zondigde in de stories graag mee.
