Godverdomme. Zucht je na het dichtklappen van ‘Het boek der ontwenning’. Want wat een verhaal, wat een boek. Wat een briljant meesterwerk, godverdomme! Met deze stevige turf, nu al een klassieker, grift Geert Colpaert zijn naam in de Vlaamse literatuurgeschiedenis. En dat is dan nog maar zijn debuut, godverdomme!
Doorwinterde hobbydrinkers en mirakels
Het verhaal op zich is redelijk klassiek. In een ontwenningskliniek zitten enkele doorwinterde hobbydrinkers vast. Tussen de vier muren van de instelling, maar ook in zichzelf en vooral in de uitzichtloze situatie waarin ze verstrikt zijn. Want de directeur gelooft in zijn oerconservatief beleid van rust, regelmaat en evenwicht. Maar wanneer plots een gloednieuwe therapeut de Ontwenners aan het tekenen zet, raakt dat regime aan het wankelen. En worden we getuige van mirakels…
De nukkige patiënt Mark ontpopt zich tot geniaal kunstenaar die plots meesterlijke kunstwerken uit zijn potloden en penselen tovert! Ook zijn medebewoners blijken elk een miraculeus parcours te lopen. Zo worden we hoofdstuk na hoofdstuk verder ondergedompeld in de ongelooflijke levensverhalen van Ontwenners als Juu-pileir, Bruine Leffe, de Mummie, het Brouwerijken en Javaneigens.
Levensechte personen van vlees, lever en bloed
Ondanks hun bijnaam, of dankzij, schept Colpaert stuk voor stuk levensechte personen van vlees, lever en bloed. Zo schildert hij een ontroerend portret van een geïsoleerde minisamenleving van sociaal uitgesloten ‘mislukkelingen’. Die dankzij wat erkenning, hun Grote Dromen, de kunst en de liefde weer weten op te klimmen op de sociale ladder.
‘Het boek der ontwenning’ is een warme, verwarmende roman. Het is één eloquente lofzang op de mens die zijn eigen dromen nastreeft. In al zijn eenvoud. En traagheid. Want in deze hectische tijden waarin alles snel vooruit moet, dwingt Colpaert ons even stil te staan. Om kennis te maken met de wonderlijke verhalen van zijn wonderlijke personages, en de wereld even door hun ogen te bekijken.
Zo sluimert er stiekem heel wat maatschappijkritiek in het boek. Terwijl het sociaal afgeschreven zootje marginale drinkers zich ontpopt tot respect afdwingende ereburgers, gaat het steil bergaf met de zo gedistingeerde directeur van de kliniek. Maskers vallen af en leggen het af tegen de authenticiteit van de ex-drinkers. Ook het elitaire kunstwereldje met haar pedante kunstdiscours krijgt er vaak stevig van langs.
Dromen nastreven
Maar het boek telt méér Ontwenners dan het sympathieke clubje ex-drinkers. Dus dist de auteur verhalen op van anderen die hun droom nastreefden. De minnares van Diego Velázquez bijvoorbeeld, de wulpse Kiki de Montparnasse of de wat verdwaasde architect Joseph Poelaert. Een eenarmige kalligraaf in Córdoba zelfs, Van Gogh, Modigliani tot zelfs Leopold von Sacher-Masoch…
Toch verdwaal je niet in dit kleurrijke labyrint van verhalen en personen, continenten en tijdperken. Daar zorgt de uitmuntende schrijfstijl van Colpaert voor. Zijn woorden, zinnen en alinea’s dansen op een zorgvuldig uitgekiende melodie. Eruditie en geschiedenis spelen voortdurend haasje-over met zijn fijnzinnige droge humor en het heerlijke Vlaamse volkstaaltje. Dus krijg je een overvloed aan godverdommes, maar godverdomme wat een heerlijk boek is dit ook!
Dé Grote Roman
‘Het boek der ontwenning’ is een absoluut meesterwerk. Het is dé Grote Roman die de kierewiet gedraaide maatschappij van vandaag nodig heeft. Een ode aan het leven en aan wie daar iets van maken wil. Deze mooie boodschap is als vroegtijdig kerstcadeau gewikkeld in een glanzende verpakking van 759 pagina’s puur literair genot. Godverdomme, zal je zuchten. Want godverdomme, wat een briljant meesterwerk, godverdomme!