Kleurrijk alternatief voor Adam en Eva
Nee, we moeten niet naïef zijn. Wat klei, een rib, een gladde slang en een preuts vijgenblad en daaruit zou heel de mensheid ontstaan zijn? Leuk geprobeerd, maar dat kan beter.
Dus stuurde het kleurrijke gezelschap Kopspel in samenwerking met Rataplan Adam en Eva op welverdiende rust en ging het op zoek naar een breder, universeel scheppingsverhaal. Om van daar uit het verband te leggen met de wereld die de Nieuwe Belgen bij ons in de Vlaamse klei proberen op te bouwen.
Wat dat oplevert, is mooi en visueel zeer geslaagd theater. Wie had zich kunnen inbeelden dat de oorsprong der oorsprongen zo mooi om zien was? Van de kronkelende, volledig in het duister tastende anonieme mensenmassa in den beginne tot de uitbundige fiësta waar alle culturen in bonte kleuren met en door elkaar dansen: hier zijn duidelijk choreografen met liefde voor hun vak aan het werk geweest.
Alle maskers af
Het verhaal dan. De geboorte van de wereld begint bij de geboorte van de mens. Dat ontwaken gebeurt spastisch schokkend, met vallen en opstaan, verspreid over het hele podium, de wereld. Het is één amorfe en onpersoonlijke massa, iedereen is gemaskerd en op zoek naar een eigen gezicht. Wie zoekt, die vindt en beetje bij beetje worden de maskers uitgetrokken, wordt een eigenheid gevonden en worden persoonlijkheden aan elkaar afgetoetst. Dat leidt al snel tot confrontaties en conflicten. Iedereen is immers vooral met zichzelf bezig, geïsoleerd in een veilige individuele cocon. Dat brengt onbegrip voor elkaar met zich mee tot het allemaal stevig uit de hand begint te lopen.
Stop, rewind. Tijd voor een nieuwe wereld. Volgt dus een nieuwe geboorte en daarbij komt het bonte gezelschap weer de planken op, ditmaal veel kleuriger uitgedost en iedereen met een glimlach van hier tot in Ghana, Irak, Ecuador of Brazilië – en terug. De voorzichtige danspasjes groeien uit tot een uitbundige danspartij waar alle tien acteurs samen in elkaar opgaan. Fiesta mundial! En God zag – aan het einde van het stuk – dat het goed was.
Optimistisch
‘Genesis’ is niet alleen een optimistisch verhaal, het blijft ook heerlijk nazinderen. De intieme meertalige correspondentie tussen moeder en zoon en de komische diagnoses van de kwetterende zusters. De projectie van een eigen gezicht op de anonieme maskers en de dansende kleurenpracht achteraf. Regisseur Greet Vissers houdt van schoonheid, zoveel is zeker. Maar ook van moeilijke projecten, want zoveel verschillende talen te integreren in een stuk en dat nog voor een breed publiek begrijpelijk te maken, zoiets is niet iedereen gegeven. Het resultaat mag er alleszins wel zijn en dat is een understatement. Geen multicultureel festijn zonder muziek, dus krijgen de acteurs muzikale versterking van een achtkoppige bezetting, uiteraard ook van diverse pluimage.
Multiculturele projecten hebben al snel een politiek randje. Maar dan ligt het er doorgaans wel vingerdik op. Niet zo bij dit project. Dit scheppingsverhaal heeft het over heel wat belangrijker zaken dan politiek: de esthetische en haast ontroerende schoonheid van de multiculturele samenleving. Mochten Adam en Eva even langskomen om dit nieuwe scheppingsverhaal te zien, ze zouden onmiddellijk hun ontslag aanbieden bij God de Vader. ‘Genesis’ is een hedendaags sprookje van en voor jong en oud, en eentje dat we graag tot het einde uitlezen. En ze leefden nog lang en gelukkig.
Cédric Raskin
Voor Cutting Edge