Zwitserland is rijk. Schatrijk. Ik zou een blog kunnen volschrijven over de reflectie van al het goud van Lausanne in de diepe regenplassen waar ik op mijn vrije regendag door loop.
Je leeft van dag tot dag en ziet wel onder welk dak of in welke wei je ‘s avonds terechtkomt. Of in welke camping.
Al een dikke week lang tel ik meer vlaggen dan inwoners in de dorpen van rösti en gatenkaas. De Fransen mogen nog zo chauvinistisch zijn, als het op vendelzwaaien aankomt reiken ze nog niet aan de alpenknieën van hun Zwitserse buren.
Je hebt geluk, glundert Laurent, ik heb maar twee flessen wijn in huis. Een goede en een slechte en ik heb geen zin in de slechte.
Alles had Hij geschapen. Dag en nacht, hemel en aarde, water en land, dino en mens. Op de zevende dag rustte Hij uit en hoorde Hij Adam het gras afmaaien.
Ik schrijf nog trager dan ik stap en zelfs het stappen gaat niet snel. Toch hebben mijn eeltige voeten vandaag na bijna anderhalve maand het winterstadje Pontarlier bereikt, in hartje zomer.
Laurent lijkt een beetje op Benoît Poelvoorde en hij verontschuldigt zich dat hij alleen maar Heineken heeft, we vinden elkaar onmiddellijk sympathiek.
Marie is op papier al een eindje in de zeventig, in haar hoofd amper vijftig. Twintig jaar lang was ze burgemeester van Frasne-le-Château.
Dat is het verschil tussen eenzaam en alleen zijn. Alleen zijn is gemakkelijk. Je hebt er geen woorden voor nodig, geen regeltjes, geen mensen.
Het is maar een greep uit al die kleine wondertjes van de tocht. Het is toch zo makkelijk, gewoon gelukkig zijn.
Verhalen in woord en beeld. Uit ’t Stad, de parking of de rest van de wereld. Omdat schoonheid nooit verveelt.
Copywriting en storytelling. Ik help bijzondere mensen en bedrijven hun beste verhalen vertellen.
Schrijf ik straks mee aan jouw verhaal? Met veel plezier. Ik lees je heel graag op cedric@parlevink.be.