Voor de grote vensterdeur van het Bakhuisje trippelt een roodborstje, ijverig op zoek naar een verloren gewaaid zaadje. Bij enkele uitgestrooide granen begint het uit volle rode borst te kwetteren zodat ook zijn vrienden de meesjes en musjes komen aanschuiven. Onder tuinvogeltjes is solidariteit een begrip dat wel nog een zekere waarde heeft. De gevederde vriendjes genieten luidruchtig van hun gastronomisch feestmaal, vrolijk vredig en blij.
Tot plots enkele macho-straaljagers met veel tamtam komen overvliegen en scherpe lijnen krassen in de blauwe lucht. Hun schroeiend lawaai overstemt het doffe geroffel van enkele spechten die iets verderop ambachtelijk timmeren aan de soundtrack van het dorp. Hoewel, spechten? Wanneer het geluid van de F16’s uitraast, blijkt het geroffel het knetterende rekketek te zijn van oefenende mitrailletten, op amper enkele straten en een rol prikkeldraad afstand. Het geluid van een beginnende oorlog, denk je, maar dan van een gecontroleerde, alsof je het volume hebt gedimd met de afstandsbediening zodat je het enthousiaste getsjirp van de vogeltjes ongestoord kan blijven volgen.
Dit is Kleine-Brogel.
Een bijna pittoreske deelgemeente van het nog zo onschuldig bekkende Peer. Bekend om haar NAVO-vliegbasis met overvliegende F16’s, berucht om haar mediagenieke protestdemonstraties van fervente bomspotters tegen de kernwapens die er worden opgeslagen. Kleine-Brogel: bescheiden in haar naam, groot in het tv-nieuws. Waarop je dan een groepje intellectuele vredesactivisten onhandig tussen lagen prikkeldraad door ziet kruipen, om prompt daarna tegen een veelkoppige troep ordehandhavers te stoten die hen hun identiteitspapieren afneemt, in een politiecombi propt en het zootje ongeregeld afvoert naar het lokale politiekantoor. De reporter op tv geeft ook steeds het aantal opgepakte betogers mee, elk jaar zijn het er wat minder.
Een heel klein beetje oorlog, maar vooral heel veel vrede. Het charmante Bakhuisje is een knus gerestaureerd gebouwtje, beschermd stukje erfgoed, vernuftig gerenoveerd. Het is een heerlijk authentieke B&B, gehost door een al even heerlijk gezinnetje, vredig verankerd tussen de allermooiste Limburgse wandelgebieden.
Zoals het gebied rond de Achelse Kluis.
Niet alleen de sporadische militaire oefeningen in de buurt doen je herinneren aan de favoriete hobby van de internationale politiek. Op zo’n vijftien kilometer van het Bakhuisje ben je in Hamont-Achel, aan de grens met onze Noorderburen. Ook daar sta je oog in oog met de oorlog, eentje van een eeuw geleden.
Omdat de Duitse soldaten er tijdens de Grote Oorlog niet in slaagden de kilometerslange rijksgrens hermetisch af te sluiten, bouwden ze de ‘dodendraad’. Een dubbele elektrische draadversperring die Belgische spionnen, smokkelaars, bezorgers van clandestiene post en vluchtelingen tegenhielden. Een thema dat een eeuw later helaas nog steeds al te actueel is. Lessen trekken uit voorbije oorlogen, zullen we toch nooit. Het verhaal van ‘den draad’ in die regio wordt verteld door plakkaten en reconstructies in een prachtige – en fotogenieke – erfgoedwandeling.