“Het genot van woorden die niet naar dingen of gebeurtenissen verwezen, die louter woord bleven. De wersten, staretsen en samowars herinner ik mij, intrinsiek, immanent, maar ook filigrein, maliebaan, vadermoorder, woorden die niet over hun woordachtigheid heenkwamen, verrukkelijke boekentaal, wartaal, tovertaal.”
– P.F. Thomése, Nergensman
“Tankstations aan de autosnelweg genereren het gevoel een tussenstop te zijn naar nooit meer terug, en doen ons winegums kopen en al stretchend slechte espresso drinken, maar dat mag daar, want in een tankstation zijn we op een ironische manier niet snobistisch, zoals we dat in de betere koffiebar op een ironische manier wel zijn.”
– Koen Sels, Generator
“Twijfel is voor mij iets zeer essentieels en bewusts. Als je een detail ziet, dan mis je de context; en bij het zien van de context mis je het detail. (…) Ik schilder in feite wanneer het relevant is om een antwoord te bieden op wat ervoor komt. Je weet nooit wanneer een schilderij relevant is, maar wel wanneer het niet relevant is.”
– Jean-Marie Byttebier, in: <H>ART 21.IV.16
“Ik krab graag aan zekerheden – ik houd niet van teveel comfort. Geef mij maar liever ongemak.”
– Yto Barrada, in: <H>ART 27.X.16
“Zeker ten tijde van ‘Kalender’ zag ik mijn acties als een werktuig om een verhaal bij de mensen te injecteren. Het eigenlijke werk was dat ze aan de keukentafel zouden vertellen: weet je wat ik vandaag heb gezien? (…) Ook het simpele aanschouwen brengt iets teweeg bij een mens. En dat is nog altijd de inzet van een kunstwerk: dat het een mens beweegt.”
– Benjamin Verdonck, in: <H>ART 27.X.16
“Het is een beetje als de allegorie van de grot, maar dan omgekeerd: de wereld van ideeën waarin hij zich heeft opgesloten, verduistert zijn waarneming van de tastbare wereld. Om zich heen ziet hij alleen schaduwen.”
– Laurent Binet, De zevende functie van taal
“Het is belangrijk om te kunnen falen. Het houdt je fris. (…) Het wordt gevaarlijk wanneer je je als mens teveel gaat identificeren met je levensloop, met de persoon die je tot dusver geweest bent. Dat kan soms dramatische gevolgen hebben. (…) Ik denk dat je als mens te allen tijde een andere koers moet kunnen varen.”
– Sofie Muller, in: <H>ART 21.I.16